5 Okt 2010

ingat sampai mati

hmmm, headline macam ada pergaduhan besar berlaku. tapi ini tidak. ingat sampai mati ini bermaksud perkara-perkara yg memalukan sewaktu saya menuntut di sekolah. tak kira lah sekolah rendah atau menengah. benda-benda ini akan menyebabkan saya ingat sampai mati.

fuhhh!!! ada satu cerita ni yg mmg tak boleh diceritakan di alam maya kerana ia akan melibatkan banyak pihak. terutamanya sahabat-sahabat yg aku. perkara ni mmg dah settle sejak sekolah lg sebelum ada yg sesetengahnya dah pindah sekolah. so, sekian part one.

part two pulak, terjadi pada waktu rehat. tapi aku tak ingat aku di tingkatan berapa. hmmm, sekolah aku ada tangga dua tangga utk menuju ke kelas bahagian bawah dgn bilik mesyuarat. selepas menghabiskan masa di kantin, aku lalu di tangga yg paling tinggi dan curam serta ruang kaki yg agak sempit. dalam pada kau nak turun, entah mcm mana aku boleh tersadung menyebabkan aku tergelincir ke anak tangga yg lain. aduh!! malunya aku. hmmm, ketika itu aku disaksikan oleh kawan-kawan aku yg lain serta kawan-kawan aku dr kelas yg lain. hmmm, nak buat mcm mana. nasiblah aku tak terjelopok jatuh ke bawah. kalau tak parah aku masuk hospital lah jawabnya. hahahha, lepas insiden tu aku gelak sorang-sorang. aku fikir mcm mana la aku boleh tersadung. hahahaha. maybe time tu kain aku labuh sangat. hahahaha. tu la, jalan tak tengok bawah lagi. jalan menonong je.

part three pulak masa ni aku form one. waktu ni masa utk kelas b.i (bhs inggeris). korang nak tahu apa yg jadi dekat aku time ni? hahahaha. teka la. AKU TAK BAWA BUKU B.I!!! conclusionnya adalah kena berdiri di luar kelas. tapi aku tak ingat pulaka siapa yg join aku berdiri kat luar kelas. aduhhh!! malu beb. dah la kejadian tu disaksikan oleh kakak-kakak favorite aku. aduhh!! siot!! malu!!! hahahahaha. padan muka aku.

part empat pulak adalah disebabkan tabiat aku yg suka membuta di dalam kelas. boleh pulak time waktu nak balik aku boleh tak sedar kawan-kawan sekelas aku dah mengemas nak balik. aku terjaga dr tidur disebabkan bunyi kerusi sewaktu kawan-kawan sekelas membuat ucapan 'terima kasih cikgu!!'. hah!! kelam kabut aku bangun dr tidur. aduh!! tak boleh blah lagi air liur tu. hahahaha. nasib-nasib. kelam kabut aku mengemas barang-barang. dgn kelam kabut aku lari mendapatkan bas sekolah yg hampir-hampir meninggalkan aku.

cerita pasal ditinggalkan bas sekolah, boleh dikatakan kerap juga aku ditinggalkan bas sekolah. sampai aku naik bas awam dan juga berjalan kaki bermati-matian mengejar bas sekolah mengikut ke mana bas sekolah tu berhenti. yg ok tu paling dekat, dekat sekolah cina. apa nama entah sekolah tu. lupa pulak. yg mmg tak boleh blah, yg bapak jauh adalah sekolah yg dekat dgn high school. sekolah tamil kut. aduh!!! gila penat aku berlari. sebabnya adalah aku pun tak tahu dan tak ingat apa yg membuatkan aku kerap ditinggalkan bas sekolah. ada sekali tu, dgn tabiat aku yg suka membuta, bas sekolah yg sepatutnya membawa aku pulang ke rumah, aku telah terlajak sampai bas ke sg long. hahahaha. nasib. terpaksalah tunggu bas sekolah tu habis hantar budak-budak. kira ok lagi sebab bas sekolah yg aku naik ni rumahnya terletak di taman aku. tapi di rumah kedai. hah!! terpaksalah aku jalan kaki sampai ke rumah.

hahahaha. kalau nak diikutkan banyak lagi kisah-kisah yg aku ingat sampai mati. tapi perkara di atas ni la yg membuatkan aku tidur tak lena. hahahaha.